Χριστουγεννιάτικο πνεύμα? Κάθε άλλο!

Το πότε ηρθαν ούτε που το κατάλαβα. Ο χρόνος πέρασε τόσο γρήγορα λες και κάποιος τον κυνήγαγε! Και ξαφνικά ξύπνησα ένα πρωί και ήταν Χριστούγεννα. Όμως δεν τα καταλαβαίνω δεν τα νιώθω. Είναι η πρώτη χρονιά που δεν έχω μπει καθόλου στο πνεύμα. Όλη μέρα είμαι μέσα στο σπίτι και διαβάζω και όταν αποφασίζω να σταματήσω για να ξεκουραστώ σκέφτομαι το διάβασμα που έχω να κάνω. Βέβαια υπάρχουν και όμορφες στιγμές που με βάζουν λίγο στο πνεύμα όπως μια βόλτα με τις φίλες μου στο κέντρο η μια ζεστή σοκολάτα με την μαμά μου δίπλα στο δέντρο…. Αλλά και πάλι πώς να ξεκουραστείς και να χαλαρώσεις όταν έχεις ένα πρόγραμμα διαβάσματος κολλημένο πάνω στο γραφείο σου και η κάθε σου κίνηση είναι προγραμματισμένη να αρχίσει και να τελειώσει κάποια συγκεκριμένη στιγμή? Και αν δεν τελειώσει εκείνη τι στιγμή σε βγάζει ξαφνικά εκτός προγράμματος? Δεν μου αρέσουν τα προγράμματα, τα μισώ για την ακρίβεια. Θέλω όποτε μου αρέσει να ξεκινάω κάτι και να το σταματώ όποτε βαρεθώ.. αλλά δυστυχώς δεν γίνετε αυτό. Μια καθηγήτρια στο φροντιστήριο μου το είπε καθαρά «Βικακι πρέπει να φτιάξεις πρόγραμμα δεν γίνεται αλλιώς…πρέπει να υπολογίσεις να διαβάζεις τουλάχιστον 6 με 7 ώρες την ημέρα» Και μετά έρχονται οι συγγενείς μου και με ρωτάνε «Γιατί είσαι συννεφιασμένη? Γιατί δεν ευχαριστιέσαι τη στιγμή? Χριστούγεννα είναι! Μπες στο κλίμα επιτέλους!» Πώς να μπω στο κλίμα με ένα τέτοιο πιεστικό πρόγραμμα πως ?  Αυτές τις μέρες έχω πέσει ψυχολογικά και είναι περίεργο καθώς είμαι από αυτά τα άτομα που όποτε και να τα δεις είναι με ένα χαμόγελο στο στόμα και οι καθηγήτριες μου στο φροντιστήριο με αποκαλούν ΄΄ χαρά της ζωής ΄΄ Ίσως απλά είμαι πιεσμένη θα μου περάσει :)   http://www.youtube.com/watch?v=HrODGlvfMmg&feature=related

This is me!

Σε αυτήν την ανάρτηση θα  ήθελα να σας μιλήσω για εμένα! Με λένε Βίκυ και είμαι 17 χρονών…και φέτος είναι η τελευταία μου χρονιά στο σχολείο. Θέλω να περάσω Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην Αθήνα..αυτό  πραγματικά είναι το όνειρο μου…βέβαια δεν ήταν πάντα έτσι…όχι…παλιά ήθελα να γίνω ηθοποιός και θα έδινα τα πάντα για να το καταφέρω..αλλά τα τελευταία χρόνια η ανεργία χτυπάει κόκκινο σε αυτό το επάγγελμα και έτσι άρχισα να αναζητώ κάτι άλλο. Έψαχνα κάτι που θα μου άρεσε και θα το έβαζα ως στόχο αυτήν την χρονιά. Και το βρήκα Δημοσιογραφία! Πως δεν το είχα σκεφτεί ποτέ?? Είναι το μόνο επάγγελμα που δεν σε βάζει σε ρουτίνα..και την φοβάμαι πολύ την ρουτίνα.. Τώρα καταλαβαίνω πως αυτό είναι αυτό που θέλω πραγματικά να κάνω στην ζωή μου αυτό είναι το πραγματικό μου όνειρο και θέλω όσο τίποτα στον κόσμο να πραγματοποιηθεί! Προσπαθώ βέβαια οι βάσεις είναι πολύ ψηλά … αλλά προσπαθώ! Δεν ήμουν ποτέ η καλύτερη μαθήτρια της τάξης αλλά ούτε και μέτρια. Αλλά αυτό που έκανα πάντα ήταν να συμβιβάζομαι. Δεν προσπάθησα ποτέ να δώσω το εκατό της εκατό των δυνατοτήτων μου… αλλά φέτος πρέπει να κάνω την υπέρβαση και  να πάω ένα βήμα παραπάνω…   

Καλώς ήρθατε στον μπλοκ μου!

Δεν έχω ιδέα τι να πω και πώς να  ξεκινήσω αυτό εδώ το μπλοκ..και ακόμη περισσότερο δεν έχω ιδέα γιατί έφτιαξα αυτό το μπλοκ!!! ( :P)…βασικά βιώνω μια σχετικά δύσκολη και πιεστική  χρονιά  καθώς φέτος δίνω πανελλήνιες  και έχω την ανάγκη να μιλάω και γενικότερα να βγάζω τα εσωψυχα μου κάπου!!!! (:P) γιατί δεν αντέχω άλλο τα έχω παίξει με το διάβασμα!!!

Οπότε σας εύχομαι καλό κουράγιο όταν διαβάζετε το μπλοκ μου γιατί πρόκειται να διαβάσετε πολλές ασυναρτησίες αλλά και διάφορες φιλοσοφίες!!   

Άντε καλή μας αρχή!