Θα αλλαξω,πρεπει να αλλαξω....

Είμαι καθισμένη στο προτελευταίο θρανίο της τάξης, δίπλα στο παράθυρο, και έχω ακουμπήσει το κεφάλι μου πάνω στα χέρια μου, καθώς ακούω την καθηγήτρια των Αρχαίων :

«Βρισκόμαστε τρεις μήνες πριν τις Πανελλήνιες. Τρεις μήνες πριν. Ηρθε η ώρα να τα δώσετε όλα, το ξέρω πως ήταν μια κουραστική χρονιά για εσάς αλλά δεν πρέπει να τα παρατήσετε όλα τώρα, όχι εδώ που φτάσατε»

Πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου à Κουραστική χρονιά? Ναι ήταν μια κουραστική χρονιά, αλλά όχι και κάτι το τόσο τραγικό. Θέλω να πω όχι για μένα. Δεν έδωσα όλες μου τις δυνάμεις, δεν προσπάθησα όσο έπρεπε, άφησα κενά, έκανα τσαπατσουλιές. Μακάρι να είχα χρόνο να επανορθώσω, μακάρι να είχαμε ακόμα Σεπτέμβρη….  

«Τρεις μήνες στους οποίους πρέπει να τελειοποιήσετε τις γνώσεις σας, να καλύψετε τα μικρό κενά σας, να κάνετε επαναλήψεις, να προσπαθήσετε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αν και να σας πω κάτι? Δεν σας φοβάμαι εσάς, είστε δυνατό τμήμα, ίσως ένα από τα πιο δυνατά τμήματα που είχα ως τώρα»

Έχει δίκιο. Στην θεωρητική είμαστε στο τμήμα 14 παιδιά. Όλοι μου οι συμμαθητές είναι αστέρια. Αν δείτε τα αποτελέσματα τους θα πάθετε πλάκα!!  37 στα 40 στο άγνωστο, 93 στην λογοτεχνία, 100 στα λατινικά….και είμαι και εγώ εκεί σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Όχι σε καμιά περίπτωση δεν είμαι άχρηστη η αδιάβαστη η κάτι παρόμοιο….αλλά να…δεν είμαι σαν και αυτούς…..

«Απλά αυτούς τους τρεις μήνες που έμειναν, δεν πρέπει να περνάει λεπτό που να μην διαβάζετε, ώρα που να μην εκμεταλλεύεστε. Όσο δύσκολο και αν είναι, θα πρέπει να αφήσετε λίγο πίσω τα πράγματα που σας απασχολούν και να αποστασιοποιηθείτε για λίγο από τη ζωή σας. Να γίνετε κάτι …. κάτι σαν ζομπι …!!»

ΖΟΜΠΙ?? Τώρα σοβαρά? Εδώ εγώ δεν μπορώ να διαβάσω πάνω από 4 ώρες συνεχόμενες και αυτή μου λέει να γίνω ΖΟΜΠΙΙΙΙ?  Πρέπει να αλλάξω, πρέπει να αλλάξω, να τα δώσω όλα …. Πόσο εύκολο να το λέω και πόσο δύσκολο να το κάνω.

«Αν έχετε πίστη στους εαυτούς σας μπορείτε να κάνετε τα πάντα. Έχω πίστη σε εσάς. Έχω πίστη στους μελλοντικούς μου φοιτητές. Άντε πάμε για μάθημα τώρα, πολύ ώρα χάσαμε»

Και έτσι με ένα απλό «Πάμε για μάθημα» ξεκίνησε να αναλύει τον συσχετισμό τέχνης-φύσης-αρετής σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, και εγώ κοίταξα έξω από το παράθυρο δίνοντας υπόσχεση ότι θα δώσω τον καλύτερο μου εαυτό αυτούς τους τρεις μήνες που έμειναν ….  

Θελω...

Θέλω….

Θέλω να βγω και να τρέξω έξω στο χιόνι, θέλω να μυρίσω το βρεγμένο χώμα,

θέλω να κάνω ηλιοθεραπεία σε έρημες παραλίες,  θέλω να δω νέα μέρη.

   

Να κάνω πολλά ταξίδια, να γυρίσω όλο το κόσμο!  Θέλω να διασκεδάζω, να γελάω, να γνωρίσω νέα άτομα, να νιώθω ελεύθερη και απελευθερωμένη από ΟΛΕΣ μου τις υποχρεώσεις !

 

Να γνωρίσω κάποιον που θα με αγαπήσει για αυτό που πραγματικά είμαι και που θα τον αγαπήσω για αυτό που είναι αυτός!

 

Θέλω να φλερτάρω, να μεθαω, να γυρνάω σπίτι το πρωί.  

Να μην είμαι τόσο ανασφαλής, και κλειστή σε κάποια θέματα!

Να φωνάζω αυτό που θέλω, να γελάω μέχρι που να πονέσει το στομάχι μου! Θέλω να αποδείξω σε όλους τι αξίζω, τι πραγματικά αξίζω!

   

Θέλω να κάνω  όλα όσα δεν με έχουν ικανή να κάνω, θέλω να διαφοροποιηθώ από την μάζα, να κάνω κάτι που πραγματικά αξίζει, ίσως κάτι το μοναδικό , η κάτι τρελό.

Θέλω να χαράξω τον δικό μου δρόμο…

Θέλω να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω ψηλά...

Προγγραμμα Πανελληνιων!

http://www.infospoudes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14205%3Aprogramma-panelladikon-panellinion-exetaseon&catid=24615%3Apaidia&Itemid=1031

ΗΜΕΡΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ

ΜΑΘΗΜΑ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ

21 Μαΐου 2012

- Νεοελληνική Γλώσσα

Γενικής Παιδείας

ΤΕΤΑΡΤΗ 23 Μαΐου 2012 - Βιολογία Γενικής Παιδείας ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 Μαΐου 2012 Λογοτεχνία Θεωρητικής Κατεύθυνσης ΔΕΥΤΕΡΑ 28 Μαΐου 2012 - Αρχαία Ελληνικά Θεωρητικής Κατεύθυνσης ΤΕΤΑΡΤΗ 30 Μαΐου 2012 - Ιστορία Θεωρητικής Κατεύθυνσης ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 Ιουνίου 2012 - Λατινικά Θεωρητικής Κατεύθυνσης

               

Οκ τώρα αγχώθηκα πολύ!

Παρολ’ αυτά  το πρόγραμμα μου φαίνεται πολύ καλό! Δηλαδή ξεμπερδεύουμε στην αρχή με έκθεση, βιολογία, λογοτεχνία, και μετά έχουμε ολόκληρο σαββατοκύριακο για τα αρχαία! Βέβαια θα μας βγει λίγο η πίστη την δεύτερη βδομάδα Αρχαία-Ιστορία αλλά εντάξει! Και έπειτα τα Λατινικουλια και ΤΕΛΟΣ!

Άντε καλή μας επιτυχία όσοι δίνουμε φέτος!

Μου λείπεις....

Σε είδα χθες, ήσουν με εκείνη. Πέρασες από μπροστά μου και έκανες πως δεν με είδες. Δεν μου έκανε εντύπωση όμως, έτσι κάνεις τους τελευταίους μήνες, από τότε που είστε μαζί. Και αν θες να ξέρεις με πειράζει! Βέβαια θα μου πεις και όταν μιλάγαμε για εκείνη μου έλεγες, πόσο ερωτευμένος είσαι και πόσο τη θες. Τότε όμως δεν με πείραζε, γιατί έβλεπα τον τρόπο που με κοίταγες, τον τρόπο που μου μίλαγες, τον τρόπο που με άγγιζες, τον τρόπο που με είχες φιλήσει εκείνο το βράδυ, τον τρόπο που με είχες σφίξει στην αγκαλιά σου…. Και εγώ η χαζή σου έλεγα πώς να πράξεις και τι να της πεις, σε συμβούλευα, σχεδόν σε καθοδηγούσα….και τώρα είστε μαζί, και εγώ τι κέρδισα? Σε έχασα από τη ζωή μου….και όσο και αν με πληγώνει που το λέω, υπάρχουν μέρες όπως η σημερινή που σε θέλω τόσο πολύ, που κάθομαι και αναπολώ όλες τις στιγμές μας, που δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα μου….

   

I heard that you're settled down
That you found a girl and you're married now.
I heard that your dreams came true.
Guess she gave you things I didn't give to you.

Old friend, why are you so shy?Ain't like you to hold back or hide from the light.

I hate to turn up out of the blue uninvited
But I couldn't stay away, I couldn't fight it.
I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded
That for me it isn't over.

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
I remember you said,
"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead, "
Yeah

You know how the time flies
Only yesterday was the time of our lives
We were born and raised
In a summer haze
Bound by the surprise of our glory days

I hate to turn up out of the blue uninvited
But I couldn't stay away, I couldn't fight it.I'd hoped you'd see my face and that you'd be reminded
That for me it isn't over.

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
I remember you said,
"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead."
Yeah

Nothing compares
No worries or cares
Regrets and mistakes
They are memories made.
Who would have known how bittersweet this would taste?

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for youDon't forget me, I beg
I remember you said,
"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead."

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
I remember you said,
"Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead."Yeah

Blogoπαίχνιδο: Top 10

Σε ευχαριστώ πολύ Sleepless για την πρόσκληση στο παιχνίδι ;D

1. Αγαπημένη στιγμή: Το βράδυ εκείνο πριν γυρίσω στην Αθήνα μαζί σου ….   
2. Αγαπημένο Φαγητό: Οτιδήποτε περιέχει μακαρόνια!!!! xD
3.  Αγαπημένο Άρωμα: D&G rose the one
4. Αγαπημένο γλυκό: tρουφάκια
5. Αγαπημένο ποτό: vodka πορτοκάλι
6. Αγαπημένο βιβλίο: Όμορφα πλάσματα, αγώνες πείνας, φωτιά, κοτσυφοκισσα , harry potter, vampire academy, ανεμοδαρμένα ύψη, περηφάνια και προκατάληψη και άλλα!!
7. Αγαπημένη Έξοδος: Εκείνη η βόλτα στο Θησείο -πόσο γέλιοοοοοο-?
8. Αγαπημένο Τραγούδι: Οnce in every lifetime Jem
9. Αγαπημένη σειρά: Greys Anatomy δεν βλέπω πολύ τηλεόραση…
10. Αγαπημένη διαδρομή: Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη! Αλλά λατρεύω τα ταξίδια! :D

Αυτό ήταν ηρθε κιόλας Ιανουάριος, σιγά σιγά  μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις Πανελλήνιες. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως φτάσαμε κιόλας εδώ. Πέρασαν ΟΛΑ τόσο γρήγορα. Αυτή τη στιγμή είμαι προβληματισμένη, τι θα γίνει μετά? Θα τα καταφέρω?  Δεν ξέρω, κανείς δεν ξέρει…ο χρόνος θα δείξει..Τους προηγούμενους μήνες πέρασα υπέροχα…τηρώντας την υπόσχεση που είχα δώσει στην κολλητή μου…ότι θα περάσουμε μια υπέροχη τελευταία χρονιά… Τώρα όμως που ηρθε Ιανουάριος έχω αρχίσει να αγχώνομαι και αυτό δεν είναι καλό. Σε λίγους μήνες θα δώσω τις απολυτήριες εξετάσεις μου και καλώς ερχόντων των πραγμάτων θα μπω στο πανεπιστήμιο. Μου είναι αδύνατον να το συνειδητοποιήσω από την μια ανυπομονώ και από την άλλη θέλω να παγώσω το χρόνο για πάντα στον Ιανουάριο. Φοβάμαι, φοβάμαι και για πρώτη φορά το παραδέχομαι. Φοβάμαι για το αν θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις και αν όχι…φοβάμαι τη διαδικασία. Φοβάμαι για το πώς θα νιώσω όταν πω «σε ένα μήνα πανελλήνιες» , φοβάμαι για το τι θα λέω και πως θα νιώθω το βράδυ πριν δώσω το πρώτο μου μάθημα, ακόμα φοβάμαι πως όταν τελειώσει το σχολείο θα τελειώσει ένα μεγάλο και γλυκό κομμάτι της ζωής μου..Φοβάμαι το μέλλον. Αλλά είναι Ιανουάριος μπαίνω στην τελική ευθεία. Πρέπει να αντιμετωπίσω τον φόβο μου και να απολαύσω την πορεία.. μια πορεία δύσκολη, γεμάτη εντάσεις, άγχος και πολύ διαβασμα..4 μήνες έμειναν.Πρέπει να το παλέψω και θα το παλέψω… Το ξέρω  ;) Έτσι και αλλιώς είμαστε στην τελική ευθεία….

Χριστουγεννιάτικο πνεύμα? Κάθε άλλο!

Το πότε ηρθαν ούτε που το κατάλαβα. Ο χρόνος πέρασε τόσο γρήγορα λες και κάποιος τον κυνήγαγε! Και ξαφνικά ξύπνησα ένα πρωί και ήταν Χριστούγεννα. Όμως δεν τα καταλαβαίνω δεν τα νιώθω. Είναι η πρώτη χρονιά που δεν έχω μπει καθόλου στο πνεύμα. Όλη μέρα είμαι μέσα στο σπίτι και διαβάζω και όταν αποφασίζω να σταματήσω για να ξεκουραστώ σκέφτομαι το διάβασμα που έχω να κάνω. Βέβαια υπάρχουν και όμορφες στιγμές που με βάζουν λίγο στο πνεύμα όπως μια βόλτα με τις φίλες μου στο κέντρο η μια ζεστή σοκολάτα με την μαμά μου δίπλα στο δέντρο…. Αλλά και πάλι πώς να ξεκουραστείς και να χαλαρώσεις όταν έχεις ένα πρόγραμμα διαβάσματος κολλημένο πάνω στο γραφείο σου και η κάθε σου κίνηση είναι προγραμματισμένη να αρχίσει και να τελειώσει κάποια συγκεκριμένη στιγμή? Και αν δεν τελειώσει εκείνη τι στιγμή σε βγάζει ξαφνικά εκτός προγράμματος? Δεν μου αρέσουν τα προγράμματα, τα μισώ για την ακρίβεια. Θέλω όποτε μου αρέσει να ξεκινάω κάτι και να το σταματώ όποτε βαρεθώ.. αλλά δυστυχώς δεν γίνετε αυτό. Μια καθηγήτρια στο φροντιστήριο μου το είπε καθαρά «Βικακι πρέπει να φτιάξεις πρόγραμμα δεν γίνεται αλλιώς…πρέπει να υπολογίσεις να διαβάζεις τουλάχιστον 6 με 7 ώρες την ημέρα» Και μετά έρχονται οι συγγενείς μου και με ρωτάνε «Γιατί είσαι συννεφιασμένη? Γιατί δεν ευχαριστιέσαι τη στιγμή? Χριστούγεννα είναι! Μπες στο κλίμα επιτέλους!» Πώς να μπω στο κλίμα με ένα τέτοιο πιεστικό πρόγραμμα πως ?  Αυτές τις μέρες έχω πέσει ψυχολογικά και είναι περίεργο καθώς είμαι από αυτά τα άτομα που όποτε και να τα δεις είναι με ένα χαμόγελο στο στόμα και οι καθηγήτριες μου στο φροντιστήριο με αποκαλούν ΄΄ χαρά της ζωής ΄΄ Ίσως απλά είμαι πιεσμένη θα μου περάσει :)   http://www.youtube.com/watch?v=HrODGlvfMmg&feature=related